Ένα χαμόγελο θα τ’ άλλαζε όλα

Είναι Δευτέρα πρωί. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο με προορισμό τη δουλειά σου. Ένας οδηγός σου παραχωρεί προτεραιότητα. Συνεχίζεις το δρόμο σου αδιάφορος. Σταματάς ν’ αγοράσεις καφέ.
Η κοπέλα πίσω από τον πάγκο σε καλημερίζει. Λες μια καλημέρα με το ζόρι κι ύστερα φεύγεις σιωπηλός.  Στη δουλειά σου, ο νέος συνάδελφός κάνει ένα λάθος. Εξοργίζεσαι και τον προσβάλλεις. Η μέρα κυλάει σε βαρύ κλίμα. Λίγο πριν τελειώσει η βάρδιά σου ένας πελάτης σου μιλάει με αγένεια. Επιστρέφοντας στο σπίτι κουρασμένος, θυμωμένος κι αφηρημένος, δε βλέπεις την πινακίδα stop. Ο ήχος της κόρνας και κάποια κοσμητικά επίθετα σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα.Τη νύχτα ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου κι αναρωτιέσαι γιατί ο κόσμος να είναι τόσο άσχημος; Γιατί να ξέρεις πως κάθε μέρα που θα πας στη δουλειά θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις ανθρώπους θλιμμένους, αγενείς κι εγωιστές; 

Ίσως αν επέστρεφες νοερά στην αρχή της ημέρας σου να έβρισκες την απάντηση. Μάλλον θα ήταν καλύτερο να είχες ευχαριστήσει μ’ ένα νεύμα τον οδηγό που σου παραχώρησε προτεραιότητα. Ήταν μια μικρή ανεπαίσθητη κίνηση, που όμως προτίμησες να μη την κάνεις. Μια από τις ομορφότερες λέξεις τσιγκουνεύτηκες να πεις σήμερα το πρωί. “Καλημέρα”. Πες την αφού πρώτα αναζητήσεις τη σημασία και την ευλογία της. Κι όταν θα φύγεις από το μαγαζί με τον καφέ στο χέρι ευχήσου καλή συνέχεια στους εργαζόμενους κι ίσως σαν απάντηση λάβεις ένα χαμόγελο. Διαφώτισε το νέο συνάδελφό σου κι αν κάνει κάποιο λάθος μη τον στήσεις στον τοίχο. Συμπεριφέρσου όπως θα ήθελες να σου συμπεριφερθούν. Αν θέλεις να σου μιλούν ευγενικά κάνε το ίδιο. Αν θέλεις να σε βοηθούν σκέψου πόσο άσχημο είναι να αισθάνεται κανείς αβοήθητος. Αν ζητάς κατονόηση δείξε κι εσύ στους γύρω σου. Κι ακόμη όταν βρεθεί στο δρόμο σου κάποιος δίχως τρόπους εσύ πράξε όπως έμαθες, μην ακολουθήσεις το δικό του δρόμο. Κι ίσως τον βάλεις σε σκέψεις. Μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητά μας πιο εύκολη, πιο ευχάριστη, πιο απλή. Μ’ ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα. Ας το δοκιμάσουμε κι όταν οι μέρες μας πάψουν να είναι δύστροπες τότε θα έχουμε νικήσει.

Φρόσω Αποστόλου