Προσμονή
Τρόμαξα από τη δύναμη της προσμονής
Άνοιξα κι αντίκρισα το ιερό σου χαμόγελο
Τα μαύρα μαλλιά και το παιδικό σου βλέμμα
Τα χέρια σου ζεστά μ’ αγκάλιασαν ξανά ,υπογράφοντας πως κάθε άγγιγμα θα το περιμένω για πάντα σαν ξαναγεννημένο
Τώρα πρέπει να βρω το γέλιο σου
Να τ’ αναβλύσω μέσα απ’ την ψυχή σου για να πάρω κι εγώ ζωή
Τώρα θέλω να σε φροντίσω
Να σιγουρευτώ ότι χορταίνεις την αγάπη που σου δίνω
Τώρα διψώ να ποτίσω έρωτα κάθε κύτταρό σου
Ν’ ανασάνω την ανάσα σου
Να φορέσω το κορμί σου
Κι όταν τα βλέφαρα ταυτόχρονα γλαρώσουν
Μια ευλογημένη γαλήνη θα τυλίξει τα σώματά μας
~Φρόσω Αποστόλου~
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου