Λογοτεχνικά Ταξίδια

Γιατί δεν γίνεσαι για μια μέρα επιλεκτικός; Έτσι για την αλλαγή. Για να δεις που θα σ’ οδηγήσει αυτό το νέο μονοπάτι. Σήμερα επέλεξε εσύ τι θα δεις, με τι θα ψυχαγωγηθείς. Αναλογίσου δυο λεπτά αν σου αξίζουν τα γελοία πρότυπα που σου πλασάρουν κι όλη αυτή η μιζέρια που είναι της μόδας. Αν θεωρείς πως όχι, παρακολούθησε ένα πρόγραμμα που θα σου προσφέρει γνώση για κάτι που αγαπάς! Αν πάλι δεν θέλεις ν’ ανοίξεις το κουτί, μπορείς να διαλέξεις για συντροφιά ένα βιβλίο.  Πίστεψέ με , θ’ ανοίξει νέους ορίζοντες μπροστά σου, θα σε διασκεδάσει μα κυρίως θα σου διδάξει. Μπορείς μάλιστα να το πάρεις παραμάσχαλα και να το διαβάσεις σ’ ένα πάρκο ή πλάι στη θάλασσα. Επέλεξε σήμερα εσύ το ντύσιμό σου. Ναι, το ξέρω, εσύ το επιλέγεις πάντοτε. Εσύ ή οι απαιτήσεις της μόδας και του συνόλου; Αυτού που βγαίνεις έξω και συνειδητοποιείς πως είμαστε όλοι σαν φωτοαντίγραφα. Επέλεξε τι θα φας. Υπάρχει μέσα στο στόμα μας κάτι που ονομάζεται ουρανίσκος και θέλει που και που να γεύεται διαφορετικές νοστιμ

Ο ήλιος έδυε κι εσύ ξάπλωνες στα πόδια μου. Χάιδευα τα μαλλιά σου κι απολάμβανα τη θαλασσινή αύρα. Οι εχθροί παραμόνευαν. Ο ένας μέσα σου, ο άλλος γύρω μας. Κι εγώ σ’ αγαπούσα όλο και πιο πολύ μα ξεχνούσα ν’ αγαπήσω εμένα. Μ’ έπιανες στα χέρια σου τα λατρεμένα και μ’ έκανες χίλια κομμάτια. Μα έλεγες πως είναι από αγάπη. Έτσι είναι η αγάπη. Σε πίστεψα. Κάθε κομμάτι μου που έπεφτε κάτω και θρυμματιζόταν έκανε θόρυβο. Οι άλλοι τον άκουγαν όμως εγώ έκλεινα οικειοθελώς τ’ αυτιά μου. Εκείνοι φώναζαν μα έβλεπα μονάχα χείλη ν’ ανοιγοκλείνουν και γελούσα. «Αφήστε με να ζήσω στην ευτυχία μου» έλεγα γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει να ‘σαι ευτυχισμένος. Βυθιζόμουν σ’ εκείνη τη σκοτεινή θάλασσα που με παράσερνες κι έβλεπα χέρια να προσπαθούν να με τραβήξουν. Μα τ’ αγνοούσα. Κανένα δεν μου προσέφερε την ασφάλεια του δικού σου. Ώσπου μια μέρα τα χέρια σου ‘γιναν λαβές που έσφιγγαν το λαιμό μου. Κολυμπούσα σαν τρελή να βρω την έξοδο κινδύνου. Κοίταζα από ‘δω ,κοίταζα από ‘κει. Έπιανα τα χέρια πο

Όταν θ’ ανοίξετε το βιβλίο του Γιώργου Σανιδά θα σας υποδεχτεί το ανώνυμο σοκάκι… Βαδίστε νοερά πάνω στις πλάκες του, μυρίστε τις βουκαμβίλιες που κρέμονται απ’ τα μπαλκόνια, θαυμάστε τ’ ασβεστωμένα σπίτια. Κι αν ακούσετε μια φωνή μη τρομάξετε. Όχι, δεν είναι φαντασίες του μυαλού σας. Είναι η Βαγγελιώ που στέκει στο παραθύρι της και διηγείται έρωτες παράφορους, ανομολόγητους, παθιασμένους. Με λόγια σταράτα και καυστική ειλικρίνεια μας ταξιδεύει στα καλντερίμια της Σκιάθου, μας συστήνει στους γείτονές της, φέρνει μπρος στα μάτια μας της θάλασσα, μας κάνει να νιώθουμε την αύρα της, μας κάνει ν’ ακούμε το κύμα που σκάει πάνω στα βράχια. Οι “Ναυαγισμένοι έρωτες” ξετυλίγονται περίτεχνα και πριν καλά καλά το καταλάβουμε ο συγγραφέας μ’ έναν ευφυέστατο τρόπο εξελίσσει την πλοκή και μας οδηγεί κάθε φορά ένα βήμα μπροστά στην υπόθεση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του αναγνώστη να παραμένει ζωντανό και να κρατά μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου. Ο κύριος Σανιδάς σε αυτό